İyi kızlar yok mu?

Brate, doğum günün kutlu olsun. Bunu yazmak istedim, ben bir ablan olarak seninle bağ kurdum ve kırgınlığını hissettim, müsterih ol, mesajına yarın içinde detaylı cevap vereceğim.

Tekrardan merhaba brate80,

Öncelikle, daha önceden kızlar tarafından beğenilmemiş olmanın nedenini doğru algılamalısın. Elinde hiçbir mal yoktu o yüzden beğenilmedin değil. Bir şekilde, şu an bu isyanı yaptığında da görüldüğü üzere duygusal olarak zayıfsın. Duygusal olarak zayıf olman seni itici yapıyor. Eğer duygusal olarak güçlü olabilseydin, henüz hiç mesleğin vs. yokken de kızlarla başarılı olabilirdin. 

Kadınlar neden güçsüz erkeklerden itilirler, neden onları olduğu gibi kabullenip huylarındaki diğer güzel şeyleri göremezler?

Çocuklar yüzünden.

Bu gerçekle istediğin kadar savaş, istediğin kadar buna kız. Evrim, kadınlara çocuk doğurma ve çocuğun birincil bakım vericisi olma görevini yüzbinlerce yılda yükledi bize. Kadın olmanın halihazırda devasa bir sorumluluğu var, biz bununla geliyoruz dünyaya. Seks yaptığımız an bunun riski altındaydık şu son 50 seneye kadar.

Çocuğun nasıl bir yük olduğunu yeğeni bile olan insanlar zor tasavvur ediyorlar. Annelerimizin bize dediği doğru, anne olmadan bilemezsin. Evlat yetiştirmenin hem fiziksel, hem de duygusal çok büyük bir yükü var ve yine doğum kontrole kadar kadınların 5-10 tane çocuğu oluyordu.

Zayıf erkeğın kendi de bir çocuktur. Güçlü erkek ise tam tersi, evde, o çocukların başında kadına bir güçtür. Bir düzenleyicidir, bir otorite sağlayıcıdır, bir hafifleticidir.

Biz zayıf kocalardan çok çektik, çok çekiyoruz, çocuklarımız da çekti ve çekiyor. Bak insanlar birbirlerine travmalarını ırsi olarak, bir bellek olarak aktarırlar. Güdü dediğin, yönelim dediğin şey kendin tecrübe etmediğin konularda bile neslin kümülatif bilgisine sahip olmaktır.

Kümülatif bilgi bize "güçsüz erkekten kaç, o sana yük olacak" der. 

Sen buna istedğin kadar isyan edebilirsin. Kadınlar doğurduğu ve çocuğa baktığı sürece, erkeklerin de çocuk gibi olmamak ve eve bir şeyler getirmek zorunluluğu olacak. Yoksa kadın-erkek ilişkisinin bir anlamı yok, kadın açısından erkeğin ona bir yararı yok, yükü var sadece.

Bunları sana neden yazdım? Değiştiremeyeceğin şeyleri kabullenmemek seni daha da zayıflatıyor. Belli ki ailenle bir takım problemlerimiz var. Bence ailen seni güçlendirmeye çalışıyor ama bunu geç yapmışlar. Tipik bir bebekken-çocukken çatışmadan kaçınmak için şımarttıkları, büyüyünce ise zorla sorumluluk verip adam olmuyor diye şikayet ettikleri ve yine zorla, mahrum bırakma yoluyla çok geç bir vakitte büyütmeye çalıştıkları çocuk vakasına benziyor anlattıkların. Baksana, koca adamsın mesleğini ailen seçtirmiş. Hem sorumlulıuk vermeyip, güven göstermeyip, hem de adam olmuyorsun diye konuşuyorlardır kesin. Benim ailem bölüm-meslek seçimlerime hiç karışmadılar mesela, kardeşlerime de öyle.

Sen bana şunu söyle, kızlarla iyi olmak istiyor musun? Bırak değiştiremeyeceğin gerçekleri sorgulamayı. Hayatın güzel geçsin istiyorsan biraz pragmatik olmak zo-run-da-sın!!!! Zorundasın. Her şeyin adaletini sorgulamayı bırakmayı sadece kendin yapabilirsin. Kendine gel! İnsanların evlatları öldürülüyor, insanlar uzuvlarını kaydediyor, insanların sevdiği kadınlar tecavüze uğruyor. Onların başına gelen şey adaletli mi? Dünyada adalet diye bir şey olduğunu bize kim söyledi ki?

Hayatı ya sorgulayarak bok edersin, ya şartları kabul ederek oyununa göre oynarsın.

Sen bir kere korkunç bir öğrenilmiş çaresizlik içindesin. 23 yaş kızla ayıplanacağını söyleyen kim, 33 yaş tarafından reddedileceğini söyleyen kim, karının senden önce her şeyin heyecanını yaşamış olacağını söyleyen kim?

SENİN ZİHİN YAPIN DIŞINDA HİÇBİR ŞEY SENİ BU ŞARTLARA MAHKUM ETMİYOR.

Sen daha 28 yaşındasın. Çok rahat, güzel, eli yüzü düzgün ve hiç erkek arkadaşı dahi olmamış bir 23-28 yaş kızla eşleşebilirsin ve bu çok çok sıradan, kabul edilir. Flörtlerin olduğuna göre tipinde bir sorun yok ki çok şanslısın aslında. 

TEK SORUNUN ZİHİN YAPIN VE YETİŞTİRİLMEN.

Tekrar soruyorum, çözüm istiyor musun? Çözüm istiyorsan kesinlikle var. Kesinlikle kafanda çizdiğin kadere mahkum değilsin. 

Ailen seni kendilerine ve kendi zihnine tutsak etmiş. Bunu isteyerek yapmamışlar, iyiliğin için yapmışlar ama böyle olmuş. Onlar da kendi ebeyevenleri tarafından ideal yetiştirmemişlerdir.

Bunları ailene öfkelenmen için yazmıyorum, sorunun kaynağını doğru belirleyip çözebilmen için yazıyorum. Bence, psikoterapi alman gerekiyor gibi duruyor. Ailenle olan düğümleri çözmelisin. Bir de, bunu yazdığıma inanamıyorum ama, kimseye zararı olmayacak küçük bir isyankar karar alman gerektiğini düşünüyorum ailene karşı. Mesela başka bir şehre taşınmak veya birkaç aylığına işe ara verip bir maceraya atılmak gibi. Bunu kendi benliğine borçlusun.

Bir şeyleri kaçırdım hissine dönelim. O hisse sahip olmamak mümkün değil biliyor musun? Çünkü hayat sınırsız versiyonlarına gebedir aslında ve sen sadece seçimlerin neyi getirirse onu yaşarsın. Dolayısıyla her seçiminde bir şeylerden vazgeçersin. Ben hep seçimlerimi yaşadım sanırım, senin gibi örselenmedim hayatta ama ben de o kadar o kadar çok şeyi kaçırdığımı hissediyorum ki. Lütfen bu hissi gözünde büyütmemeye çalış, çünkü emin ol bizler gibi yaşasaydın da aşağı yukarı aynı yerde olacaktın.

SADECE ŞU BERBAT ÖFKEN OLMAYACAKTI.

Kardeşim, lütfen, lütfen, hayatının kalanını zihinsel hapishanenle mahvetme. Bak tipi 3/10, 46 yaşında bir incel gelip şu yazdığını okusa seni bulup dayaktan bayıltmak ister. Daha hayatın başındasın ve aslında, sen göremiyorsun ama müthiş bir potansiyel üstünde oturuyorsun. 

Geçmişi bırak. Pragmatik ol. Başka bir şey öneremeyeceğim.