Olumlayıcı Bakış

Pollyanna kadar fütursuzca değil ama olumlayıcı bakışın olumlu tecrübelerle sonuçlandığına inanıyor ve bunu yaşıyorum ben. Çünkü iyi olayların, iyi insanların başımıza gelmesinin, onların farkında olma kapasitemizle bağlantılı olduğunu düşünüyorum.

Bu yüzden hep dediğim gibi, tüm insanlar kötüdür, herkes şöyle böyle işlerini bir bırakın. Bir kere insanlar kötü değil, insanlar “hasarlı”. Hasar da kişinin kendi isteğiyle onarılabilir, en azından hayatı sürdürebilecek hale gelir kişi. Kendini onarmış veya onarma çabasında olan insanlara çevirin yüzünüzü.

Yoklar mı? Mesela beni okuyorsunuz, ben hasarlarımı onaran, zararsız, iyi ve prensipli bir insan olduğumu düşünüyorum. Ama özel olduğumu, daha doğru bir ifadeyle “gifted” olduğumu düşünmüyorum. Dolayısıyla varlığım nadir olsa da bir sihir değil. Eh sihir değilse ve ben varsam, başkaları neden olmasın ki?

Ben böyle bakıyorum çevremdeki insanlara. Kişilerin işlerini kendimden biliyorum yani. Böyle baktığım için de, buluyorum, biliyor musunuz? Başkaları hayattaki bu paterni yok evrene mesaj göndermek, kendine çekmek, 777yi alıp götüne sokmak olarak filan okuyorlar, bense böyle. Ama işe yarıyor, valla bak. O yüzden kendinden başlayarak davranışlarını ve zihnini bir temizle bence ve olacakları gör… Tabi ki iki günde değil.

Şunu düşünenler olur, bu kadın bu kadar olumlayıcı, başına kötü bir şey geleceğini hiç düşünmüyor mu, hiç korkmuyor mu, olsa yıkılmaz mı? Korkmaz olur muyum evladım?

Ama hayatta bildiğim iki şey var: birincisi olumsuzu sürekli düşünmenin kendini gerçekleştiren kehanete sebep olduğu, ikincisi de bir şeyden korkup durarak yaşamanın o başına geldiği zaman katlanmaktan daha zor olduğu, bunu defalarca yaşadım. O yüzden olmamış dertleri kafama takıp durmam, başımdakiyle baş etmeye çalışırım. Nitekim benim de derdim var merak etmeyin siz.