Pişmansanız İzlenecek Yol

Yazılarımın bir kısmını okuduysanız, muhtemelen geçmişinize veya şimdi yaptıklarınıza karşı çok sert bir dil takındığımı görecek ve irite olacaksınız. Bir çoğunuz beni engelleyecek, sessize alacak, okumak istemeyecek. Normal.

Ancak, okumaya devam etmişlerin anlaması gereken bir konu var, bunun için ayrı bir yazı da yazdım: toplumu etkilediği için bu konular, sert ve prensipli konuşmak zorundayız. Birey hata yapar çünkü, yapması normaldir. Ancak bireylerin hata olabilecek davranışları özgürlük adına toplumda normalleştirildiğinde, o zaman ne olduğunu görüyorsunuz ve zaten bir çıkış aradığınız için şu an sitemdesiniz muhtemelen.

Toplumsal-bireysel seviyede olayları nasıl farklı yorumladığım üzerine yazımı aşağı koyuyorum.

Baştan söyleyeyeyim, eğer yazılarımı okudunuz ancak çocuk istemeyen ve hiç istemeyecek biriyseniz, sinirlenmenizi veya kötü hissetmeniz gerekmediğini, bütün siteyi ve kadın-erkek ilişkilerini tamamen nesil-çocuk-aile-evlilik-uzun ilişki şeklinde ele aldığımı bilmeniz gerekiyor. Eğer çocuk istemiyorsanız, kadın-erkek ilişkilerinde izlediğiniz yol konusunda tek bir şey öneriyorum: kimseyi aldatmayın, kimseyi manipüle etmeyin, kimseyi kandırmayın, bağlanma niyetiniz ve çocuk niyetiniz olmadığını ısrarla dile getirin, anlamadığını gördüğünüz ve size bağlanacak gibi olanları çabucak fark edip onları uzaklaştırın. Başka hiçbir sorumluluğunuz yok, istediğiniz gibi yaşarsınız. Benim bu çizgiye dair hiçbir olumlu / olumsuz düşüncem yok ve bu sonuna kadar hakkınız.

Ya da diyelim ki çocuk istiyorsunuz ancak bu hayatta tek kadınla yapabileceğiniz konusunda ciddi şüpheleriniz var, bu fikre kökünden karşısınız. O zaman bir kadın olarak rica ediyorum, bunu baştan bilen bir kadından çocuk yapın. Kadının affedici olması gibi bir fikre kapılmayın, öyle bir dünya yok, sizi önemseyen biri için bu çok zor. Sizi, başka bir kadınla paylaşmayı önemsemeyecek seviyede seven bir kadınla birleştirin hayatınızı.

Gelelim benim asıl kitleme. Belli bir şeyler tecrübe ettiniz ancak mutlu bir aile, eş ve çocuk hayaliniz var. Önünüzde yeni ve çok uzun bir süreç var. Geçmişinizin burada sizi hataya düşünmesini istemiyorsunuz.

“Felaket senaryolarımı” okudunuz, hem nefret ettiniz, hem de umutsuzluğa düştünüz. Yapmayın. Yani yapın da, umutsuz olacak bir durum yok. Yaptıklarınızı sorguluyor, olumlamıyor olmanız dahi yazılarımda bolca bahsettiğim, o sizin elinizde olacak olumsuzluklara düşme ihtimalinizi büyük oranda ortadan kaldırıyor zaten.

Toplumun, karşı cinsin ödeteceği bedellerde de azalma olacaktır elbette. Şimdi, eğer benim çizdiğim ideale gelmek istiyorsanız, hem bunu kendinizde nasıl oturtacağınız, hem de çevrenin sizi yargılayacak olması konusunda nasıl bir yol izleyebileceğinizle ilgili yazıyorum.

• Öncelikle kendinizin geçmişiniz yüzünden lanetlendiğinizi düşünmeyi bırakın.
• Battı balık yan gider psikolojisinden hemen çıkın. Bu günlere gelmenize neden olan, memnun olmadığınız ilişkiler girdabında boğulmanıza sebep olan zaten büyük oranda bu düşünceydi. Yani, öğrenilmiş çaresizlik.
• Kendinizi affetmeye hazır olun. Siz kendinizi affetmiyor, neyi neden yaptığınızı temellendiremiyorsanız -burada bahane üretmeyi kast etmiyorum, sorumluluk almayı kast ediyorum- kimse sizi affedemez.
• Yaşayışınızı samimi biçimde değiştirin. Nasıl düzgün ilişkiler kurabileceğiniz, nasıl aldatmayacağınız, nasıl aldatılmayacağınız, nasıl iyi insanlarla karşılaşacağınız, hangi kriterleri önceleyeceğiniz ile ilgili tonlarca yazım var. Ancak önce algınız, sonra davranışlarınız resetlenmeli ve evet, bu zor olacak.
• İnsanlarla görüşmeye; değiştiğinizi özümsedikten, kafanız netleştikten sonra başlamalısınız. Bu süreçte kimseyi hayatınıza sokmayın. İnsanlar sizin yeni değerleriniz ve eski huylarınız arasındaki gel-gitlerinize maruz kalmak zorunda değil. Kendinizi test etmeyi başka insanlar üstünden yapmaya çalışmamalısınız. İçe dönük bir bakış elde etmelisiniz, zihninizden neler geçiyor, zaaflarınız ne durumda diye düşünmeli, iradenizi ise spor-herhangi bir bağımlılıktan kurtulma-yeni alışkanlıklar edinme gibi şeylerde test etmelisiniz.
• Tanıştığınız bir insana, o da size bağlanmadan önce mutlaka geçmişinizle ilgili dürüst olun. Kesinlikle o kişiyi kandırmaya çalışmayın. Eğer o kişinin de sizinkine benzer geçmişi varsa ve sizdeki değişimi gördüyse kabullenme ihtimali var, küçük de değil. Ama, hele de karşınızdaki kişinin kendi geçmişi sizinkinden düzgünse sizin geçmişinizle barışmama hakkı olduğunu kabul etmelisiniz. Bu konuda bencillik göstermeniz üst maddedeki önerdiğim çizgiye gelemediğiniz anlamına gelir. Dolayısıyla da önerdiğim kalitede bir yakınlık kurma şansınızı engeller. Bu yaşınıza kadar aldığınız kararlarınızın öyle ya da böyle bir bedeli olacağı meselesiyle yüzleşmek, bunu göğüslemek de sizin göreviniz. O kadar borcunuz var hayata ve kendinize. Yalnızlıksa, yalnızlık.
• Karşınızdaki kişiye dürüst oldunuz, o da sizi kabullendi. Çok tetikte olmalısınız ancak kendinizden şüphe etmemelisiniz. Sizin yolunuz, geçmişinizden hiç geçmeyen birinden bir anlamda daha zor olacak: siz eski bir müptela gibisiniz, bildiğinizi özleyeceksiniz. O yüzden, zihninizi çok güçlü tutmalı, kararlılığınızın zayıfladığı anlarda ertelemeden kendinize, zihninize, alışkanlıklarınıza, davranışlarınıza eleştirel bir bakış atıp hemen hizaya girmelisiniz. Yanlış yapmadım henüz diye uçurumun kenarına yaklaşmamalısınız, ayağınızın azıcık tökezlemesine bakar düşmeniz. Tecrübesiz insanların, tecrübe hevesiyle sizden daha çok zorlanacağı, bilmediği şeyleri kontrol etmelerinin de bir zorluk oluşturduğu doğru, ona ayrıyeten içerik üretiyorum zaten.

Haydi, rastgelsin…