Ev İşi Neden Berbattır?

Kadın ve erkeklerin hayatı eşit paylaşmaları gerektiğini düşünmüyorum, feminist de değilim. Bence, erkek kadının kendisine bağlılığını istismar etmediği sürece geleneksel iş bölümü gayet güzel ve işlevsel. Yani kadın ev işleri ve çocukla, erkek de geçinmekle sorumlu olsun. Yuvarlanıp gitsinler. Yazıyı da bu şartların gerçekleştiğini varsayarak yazıyorum.

Bu geleneksel modelden memnun olan kadınların karşısına, eşleri kendilerini istismar etmese bile, yaşadıkları hayat tarzının getirdiği ekstra bir zorluk var. Ev işlerinin niteliği.

Erkekler, ev işlerini ohhh ne güzel, evde kalmak olarak düşünüyor. Halen bir çok erkek ev işi yapmadığı için kadının nelerle uğraştığını bilmiyor. Ha, aynısını kadınlar da erkeklerin mesleki hayatlarını, oradaki mobbing ve baskıları bilmeden değerlendirirken yapıyorlar bu arada, ancak konu şimdi ev işi. Ev işinin hayattaki tek uğraşınız olması senaryosu.

Çalışan oldum, patron oldum, sadece ev işi yaptım, yarı zamanlı dışarıda ve yarı zamanlı evde çalıştım. Birçok modeli tecrübe ettim.

Ev işi “çirkin” bir iş. İşin çoğunluğu üretmek üstüne değil, bozulanı, pisliği düzeltmek üzerine. Yani işinde ileriye gitmiyorsun, hep geriye düşeni sıfıra çekmeye uğraşıyorsun. Bozulan yatağı düzeltiyorsun, kirlenen yeri temizliyorsun vs. Mesleklerin çok büyük çoğunluğunda ise ortaya bir eser çıkarıyorsun. İlerleme sağlıyorsun. Mesleğinin ilk zamanlarında yaptığınla yıllar sonra yaptığın arasında bir fark oluyor ve bu farkı inşa etmek seni motive ediyor.

Ev işinde ne yapıyorsun? Tuvalet temizliyorsun, orada-burada iğrenç toz topları buluyorsun, giderdeki kılları alıyorsun, iki dk önce temizlediğin yere dökülen bir şeyi temizliyorsun, dolabın bir köşesinde çürümüş bir meyvenin suyunu siliyorsun, çöp poşetinin altından akan koyu kıvamlı iğrenç sıvıyı yıkıyorsun...

Arkadaşlar, şunu anlayın, ev işinin çoğu iğrendiriyor. İğrentiye maruz kalmak da insanı yıpratıyor, moralini bozuyor. Bir miktar duyarsızlaşabiliyorsun ancak tamamen değil. Üstelik, ilerlemeye dair hiçbir umudun yok. Her gün bu işler tekrardan çıkacak, müthiş de bir nankörlüğü var ev işinin. Sadece çabucak bozulması değil, hiçbir mesai saati olmaması da mesele. Saat 6 oldu, bugünlük yeter ya da bugün pazar de de gör bakalım yarın sabah seni nasıl bir ev bekliyor.

Yani beyler, karınız mutsuz mu? Karınız şikayetçi mi? Sadece ev işinden bunalması bile ona yeter. Hanımlar. Kocanızla aranız iyi, ekonominiz iyi diyelim. Yine de sadece ev işiyle meşgul olmayın. Sizi içten içe tüketiyor bu. İnsanın güzelliği ortaya çıkarmaya, güzel eserlerle uğraşmaya ihtiyacı var, bunlardan moral buluyor.

Bir de bunun çocuk oluncası var. Çocuk dediğin sürekli olarak yaptığın temizliği, topladığın evi, tabağa koyduğun yemeği dağıtan, bir yerlere döken ve bunu bütün gün durmaksızın, manasızca yapabilen bir canlı. Şöyle bir 4-5 yaşına kadar. Sürekli arka toplaması gerekiyor çocuklu kadınların. İşleri 2-3’e katlanıyor. Aynı şöyle düşünün. Bir göreviniz var masa başında. Belli bir sürede bir işlevi çözecek kod yazmanız lazım diyelim. İşe başlıyorsunuz sabah, bir bilgisayarınız kilitleniyor, tam çözüyorsunuz üstünüzdeki kişi sizi odasına çağırıyor, işe dönüyorsunuz 15dk sonra ofisten birinin doğumgünü oluyor ona zorla katılmak zorunda kalıyorsunuz, tekrar işe dönüyorsunuz iş arkadaşınız klavyenize kahve döküyor filan. Emin olun küçük çocuklu bir kadının hele de birkaç çocuğu olursa ev işlerini sürdürmesi aynen bu şartlara benziyor. O açıdan lütfen hanımların ev işini küçümsemeyin.

Her kadına, yapabiliyorsa yarı zamanlı bir iş bulmasını, olmuyorsa ev içinde, tercihen ise dışında bir hobi edinmesini mutlaka öneriyorum. Kendinizi çirkinliğe teslim etmeyin canlarım.