Kilo Alma ve Verme Sürecim
Spora başlama sebebim kilo almış olmamdı. İştahlı biriyimdir ben. Oldum olası öyleydim. Lakin hızlı çalışan troid bezim ve adeta durduğu yerde koşan metabolizmam sayesinde 30’lu yaşlarıma kadar tığ gibi yaşadım. Annem de benim gibiymiş, 30’ları geçince kilo alırsın derdi. Gerçekten de öyle oldu, 30’lara geldikten sonra metabolizmam yavaşladı, bense aynalara çok bakan, tartılara çok çıkan biri olmadığım için fark etmedim durumu.
Kıyafetlerim iyiden iyiye dar gelmeye başladıktan sonra artık kilo işlerime bahane üretemeyeceğimi fark ettim. Pandemi zamanı, evde kapalı olmak ve mutsuzluk beni farklılık arayışına itti. Bir gün, denemek amaçlı olarak telefonuma indirdiğim uygulamada özellikle hiç sevmediğim göbeğime yönelik egzersizlere başladım. İlk başladığım zaman günde 5-7dk kadar egzersiz yapıyordum. Bu sıralarda günde 2 öğün protein ağırlıklı, doyurucu beslenmeye geçtim, yani öğlene doğru yumurta ağırlıklı bir kahvaltı ve akşam erken saatlerde et veya bakliyat içeren 2 tabak akşam yemeği. Aradaki açlık hissiyle savaşmayı hiç denemedim, açlığı kabullendim ve umursamadım, meşgul tuttum kendimi. Her gün akşam da 30-45dk tempolu yürüyüşe çıkmaya başladım. Yaptıkça hoşuma gitti, devam ettim.
Fazla kilomu ayda 4 kilo vererek erittim. 20 sene önceki kiloma kadar düştüm, üniversiteden kalma pantolonumu giyebilmeye başladım. Bunları yukarıda saydığım rutinle yaptım yani 7dk egzersiz - 45dk yürüyüş - 2 öğün doyurucu beslenme. 44 bedene varmak üzere biriyken 36 bedene indim.
Bu süreçte fark ettim ki spor yapmanın ruh sağlığıma ve bedensel sağlığıma büyük katkıları oluyor. Zaten sporun salgılattığı hormonlar biliniyor, bu “kendimi iyi hissettiriyor”dan öte bir şey, plasebo etkisi vs. değil. Depresif olanlar, karamsar hissedenler, enerjisi olmadığını düşünenler özellikle denemeli. Günde 10dk kimse için imkansız değil. Hedefleri küçük tutun, aşağıdaki yazımda daha detaylıca bahsettim başlama yöntemi ve alışkanlık haline getirme sürecimden.
Ömrün ne kadar uzun olduğunu bu işlerde hep akılda tutmak gerek. Velev ki fazla kilonuz 30-40 olsun. 7-10 ay kilo vermeye çalıştığın, aç kaldığın bir süre tüm ömrüne, sonraki yıllarına kıyaslanınca nedir ki Allah aşkına? Çoğumuzun fazla kilosu bu kadar da değil üstelik. Zaten kritik süre ilk 1 ay. Bir ay yaptıktan ve ilk 4-5 kiloyu verdikten sonra insan hem alışıyor hem iyiden iyiye motive oluyor.
Kilom çok düştükten sonra kilolu olduğum halimdeki kalçalarımı özlediğim için glute büyütmeye merak saldım. Uzun süredir de kalori fazlası almaya çalışıyor ve glute geliştirmeye yönelik ağırlık çalışması yapıyorum. Düştüğüm kilolardan sonra 6 kiloyu kas kütlesi olarak kalça ve bacaklarıma kazandım, belim ise aynen kaldı. Artık ağırlık çalıştığım için yeniden fazla ve iştahlı biçimde yiyebiliyorum. Yemeyi seven herkese benim yolumu öneririm: önce birkaç ay diş sıkıp kilo verin, sonra ağırlık çalışarak bölgesel büyümek için istediğinizi yiyin.
Gözünüzde büyütmeyin kurban olam, bakın cidden hedefleri küçük tutarsanız kazanılmayacak alışkanlıklar değil bunlar.
İlgili yazılar:
Yorumlar
bigolenique (23 yaşında) 8 ay önce yazdı:
Merhabalar,
1 senelik ilişkimi sonlara doğru artan anlaşmazlıklar ve erkek arkadaşımın narsist eğilimleri sonucu 4 ay önce bitirmeye karar verdim. Dönüp baktığımda, aslında içerisinde flört şiddeti de bulunan, ciddi travmatik bir ilişki olduğunu fark ediyorum. Örneğin erkek arkadaşım vücudumla ilgili düşücesiz yorumlarda bulunurdu hep, yok hip dips'im varmış(?), vücut hatlarımı göstermeyen bol kıyafetler giydiğimde yüzümdeki baby fat'ten dolayı şişman görünüyormuşum (?) yüzümde bazı orantısızlıkları küçük estetik dokunuşlarla iyileştirebilirmişim (?) neden makyaj yapmıyormuşum.... vesaire vesaire. Onunla tanışmadan önce olduğuyla yetinen, düzenli spor yapan biriydim. Sporu şekli için değil cidden iyi hissettirdiği için yapardım, aynada kendimi incelemezdim bile, sosyal medya da kullanmadığımdan çok kıyas işlerine de girmezdim. Aman aman güzel olduğumu düşünmüyordum ama kendimle barışıktım diyeyim. Özel günlerde de özen gösterirdim kendi çapımda.
Ama maalesef bu ilişki bende ciddi hasarlar yarattı. Ciddi özgüven düşüklüğü yaşıyorum, sanki üstümden tır geçmiş gibi. Hiç kendim hakkında bu kadar eleştirel olmamıştım. Son dört aydır saçma sapan komplekslere girdim, kilo aldım, resmen kendime bakmaktan soğudum çünkü aklıma yaptığı saçma yorumlar geliyor, sürekli bir yetersizlik hissi beni boğmaya başladı. Bu sefer de insan çirkin bir sarmalın içine giriyor, kendine bakmadıkça daha kötüye gidiyorsun, kötü hissediyorsun, gidişatı değiştirmek için o adımı atmak da her geçen gün daha zor geliyor. Bu slumptan nası çıkabilirim? Kendime güvenimi tekrar inşa etmek istiyorum ama aynada gördüğüm kişi eski halim değil hiç, ciddi kilolu ve bakımsız biri. Pazardan tamamen çektim kendimi. Ne önerirsiniz? :(
Mantıklı Kadın 8 ay önce yazdı:
Merhaba Bigolenique,
Rumuzunu hatırladım, o yüzden yazıştıklarımıza bir göz attım. Benim yaralı kardeşim, benim güzel kardeşim, keşke hayatını şıp diye iyileştirebilsem, gözlerinden öperim.
Öncelikle geçmiş olsun. Zaten özgüven problemleri yaşayan ve rehberlik bulamayan bir insan olarak narsist bir insanın ağına düşmen o kadar normal ki. Bu ilişkiyle ilgili kendini suçlamadığını umuyorum.
Yaşın çok genç, benim kendi tecrübemde ergenlikte ciddi dismorfi sorunlarım olduğunu hatırlıyorum ve solması zaman aldı. Açıkçası 30'larıma kadar güzel olduğumu bile bilmiyordum denebilir. Benim tetikleyicim çizim yapmak ve ideal yüzlere olan takıntımı derinleştirmek olmuştu, senin tetikleyicin de bu eleştirin ve gördüğün muamele olmuş olabilir. Muhtemelen haklısın, bahsettiğin davranış örüntüsü tam narsist partnerin "senin iyiliğin için söylüyorum" kılıfı altında sinsice göstereceği bir davranış türü.
Öncelikle, yanlış görebiliyor olma ihtimalini kabul et. Kendini olduğundan çok daha çirkin algıladığına eminim. Aynaya kısa olmayan bir süre bakma, fotoğrafını çekme, fotoğraflarına bakma. Aksini görme.
İkincisi, sadece yürüyüşe başla. Açık havada. Depresyonla mücadele etmene yarar. Sadece yürü. Dışarı çık, adım at, rastgele düşüncelerinin kafandan akmasına izin ver. Ancak bunu düzenli olarak yapmaya çalış. Ben havalar güzelleştiğinde bunu günün ilk işi olarak yapmayı severim, yazın çok sıcak havada da geceleri yürüyüşe çıkmaya bayılırım.
Yürüyüş psikolojini biraz toparlayacaktır. Sana merdivendeki ilk iki adımı verdim. Bunları çıktıktan sonra, muhtemelen kişisel bakımla ilgili küçük şeyler yapmaya motivasyon bulacaksındır. Ben depresyonumdan çıkarken bir gün karşı konulamaz bir epilasyon isteği hissetmiştim :D Hemen değerlendirdim.
Böyle böyle eklenecek. Bir şey aklına geldiği zaman kendini biraz zorlayarak yapacaksın. Bir bakmışsın hepsi geçmiş.
Gene gel, dert yakın tamam mı?
bigolenique (23 yaşında) 8 ay önce yazdı:
Cevabınız için çok teşekkür ederim. Bu site ve tavsiyeleriniz bana gerçekten iyi geliyor, samimiyetiniz de öyle :) Bir dahaki ilişkimin böyle biriyle olmasını hiç hiç istemiyorum. Bahsettiğiniz rehberlik bulamama meselesini ben de aklıma takıyorum ama aklı başında biri olduğumu düşünürdüm. Taa ki böyle bir problemli bir herife aşık olana kadar...
Kendinize iyi bakın, umarım sitedeki bir sonraki entrym hayatımdaki iyi gelişmeleri paylaşmak üzerine olur. <3
Mantıklı Kadın 8 ay önce yazdı:
Kendini suçlama. Kadınlar dark triada seçilirler. Narsistler parlak yıldızlardır ve onlara aşık olmak dünyanın en kolay şeyidir. Öpüyorum, bana log girer gibi gelişmeleri anlatmayı unutma. Yürü, tabanına kuvvet.